Niekraślanka wierzbówka

Typ agrofaga: Szkodnik

Earias clorana L.

Opis szkodnika – charakterystyka

Niekraślanka wierzbówka to niewielkich rozmiarów motyl o długości ciała do 9 mm oraz rozpiętości skrzydeł do 24 mm.

Występowanie i znaczenie gospodarcze niekraślanki wierzbówki

Szkodnik najczęściej spotykany jest w rejonach występowania wierzby wąskolistnej, która często wybierana jest do uprawy na cele energetyczne. Formą zimującą są poczwarki. Największą aktywność owad wykazuje nocą.

Szkodliwość niekraślanki wierzbówki polega na uszkadzaniu pędów wierzchołkowych roślin, co prowadzi do zahamowania ich rozwoju – zamiast pędu głównego tworzą się miotełkowate skupienia cienkich gałązek. Miotlastość pędu prowadzi do zmniejszenia przyrostów i plonu biomasy – straty w plonie mogą dochodzić nawet do 30%. 

Objawy żerowania i zwalczania szkodnika

Szkodniki żywią się blaszkami i ogonkami wewnętrznych liści, wygryzając także nieregularne dziury w wierzchołkowej części pędu, uszkadzając pęd wierzchołkowy. Charakterystycznym objawem żerowania niekraślanki wierzbówki są tworzące się zwitki, które odginają się na boki. W ochronie wierzby energetycznej przed szkodnikiem zaleca się stosowanie mieszanek odmian wierzby, które charakteryzują się naturalną odpornością na niekraślankę wierzbówkę.